ตัวฉันกำลังผจญ อยู่บนถนนแห่งความฝัน
แม้มืดมนอนธกาล มิท้อแท้แต่อย่างใด
มาตรว่าอนาคต ไม่อาจกำหนดอะไรได้
อะไรจะเกิดก็เกิดไป เผชิญหน้าเข้าหามัน
ทำใจให้อดทน ไม่กังวนให้ตนหวั่น
หนทางสู่ความฝัน ลำบากแท้ก็แค่ตาย
บางครั้งนั่งห่อเหี่ยว อยู่ผู้เดียวก็เปลี่ยวดาย
ครั้นหวนนึกรำลึกไป คิดถึงเพื่อนอยู่เหมือนกัน
เพื่อนเอ๋ยเคยรู้ไหม กำลังใจที่ให้ฉัน
เพียงสักนิดคิดถึงกัน คอยย้ำเตือนว่าเพื่อนมี
คนผู้หนึ่งซึ่งเสมือน เป็นทั้งเพื่อนและน้องพี่
อาจท้อบ้างในบางที คิดถึงเขาก็เบาใจ
กี่ปีที่ผ่านพบ เลือนลบในวันใหม่
วันเดือนที่เคลื่อนไป ความเป็นเพื่อนยังเหมือนเดิม
.......( จีรศักดิ์ สามหมอ )....
แม้มืดมนอนธกาล มิท้อแท้แต่อย่างใด
มาตรว่าอนาคต ไม่อาจกำหนดอะไรได้
อะไรจะเกิดก็เกิดไป เผชิญหน้าเข้าหามัน
ทำใจให้อดทน ไม่กังวนให้ตนหวั่น
หนทางสู่ความฝัน ลำบากแท้ก็แค่ตาย
บางครั้งนั่งห่อเหี่ยว อยู่ผู้เดียวก็เปลี่ยวดาย
ครั้นหวนนึกรำลึกไป คิดถึงเพื่อนอยู่เหมือนกัน
เพื่อนเอ๋ยเคยรู้ไหม กำลังใจที่ให้ฉัน
เพียงสักนิดคิดถึงกัน คอยย้ำเตือนว่าเพื่อนมี
คนผู้หนึ่งซึ่งเสมือน เป็นทั้งเพื่อนและน้องพี่
อาจท้อบ้างในบางที คิดถึงเขาก็เบาใจ
กี่ปีที่ผ่านพบ เลือนลบในวันใหม่
วันเดือนที่เคลื่อนไป ความเป็นเพื่อนยังเหมือนเดิม
.......( จีรศักดิ์ สามหมอ )....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น