วิชาเหมือนสินค้า
อันมีค่าอยู่เมืองไกล
ต้องยากลำบากไป
จงตั้งเอากายเจ้า
ความเพียรเป็นโยธา
นิ้วเป็นสายระยาง
ปากเป็นนายงานไป
สติเป็นหางเสือ
ถือไว้อย่าให้เอียง
ปัญญาเป็นกล้องแก้ว
เจ้าจงเอาหูตา
ขี้เกียจคือปลาร้าย
เอาใจเป็นปืนคม
จึงจะได้สินค้ามา
จงหมั่นมั่นหมายใจ
จึงจะได้สินค้ามา
เป็นสำเภาอันโสภา
แขนซ้ายขวาเป็นเสาใบ
สองเท้าต่างสมอใหญ่
อัชฌาสัยเป็นเสบียง
ถือท้ายเรือไว้ให้เที่ยง
ตัดแล่นเลี่ยงข้ามคงคา
ส่องดูแถวแนวหินผา
เป็นล้าต้าฟังดูลม
จะทำลายให้เรือจม
ยิงระดมให้จมไป
คือวิชาอันพิสมัย
อย่าได้คร้านการวิชา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น